Vandaag gaat P. naar Zwolle.
Niet met de boot. Wel vóór de boot.
Hij gaat naar de Vamex. Voor het marifoon-examen. Pas als je dat hebt gehaald mag je communiceren met sluiswachters enzo. Niet dat het nodig is. De Canicula is te klein voor een verplichte marifoon. Maar het kan wel handig zijn.
Als je moederziel alleen voor een sluis ligt en geen idee hebt of ie wel of niet bediend wordt.
P. bestudeert daarom al wekenlang het lesboek en oefent proefexamens.
Ik blijf dus thuis. Maar ik ga véél liever mee. Want thuis wacht een heel vervelend klusje….
Het houtwerk van de dakgoten moet schoon! Bah!
Vooral als je zo’n mooie, maar bewerkelijke dakgoot hebt als wij… Met heel veel tegenzin beklim ik de ladder. Op-en-neer, op-en-neer. Het houtwerk is zo vies dat ik na elke twee meter schoon poetswater moet halen. Heen-en-weer. Heen-en-weer.
Mijn chagrijn groeit met elke centimeter. Toch dwing ik mezelf door te gaan. Halverwege de goot passeer ik de leipeer.
Drie dagen geleden één witte bloesempracht, nu is ie alweer groen.
Als ik bij de boom ben aangekomen valt mijn oog op de uitgebloeide bloemetjes.
Hele kleine peertjes! Mijn humeur wordt op slag beter. Op dat moment rinkelt m’n mobiel in mijn broekzak. In m’n haast ‘m op te nemen kukel ik bijna van de trap.
P. is geslaagd! Hoera!
Victor Romeo Oscar Lima India Juliett Kilo Papa Alfa Sierra Echo November
In gewone mensentaal: vrolijk Pasen!