Wat je niet ziet in de video’s en onze vaarplannen volgend jaar

In dit verhaal lees je wat je niet ziet in de video’s en vertellen we over onze vaarplannen voor volgend jaar!

Wat je niet ziet in de video’s

Als stadsgids Ad de deur naar de toren voor ons opent kunnen we nog wel lachen. Maar gaandeweg begint de smalle trap in de even smalle toren ons steeds meer te benauwen. Gelukkig is het niet ver naar de eerste trans, waar het oudste uurwerk van Nederland staat. We krijgen een uitgebreide uitleg over het mechaniek en z’n historie. Maar dan breekt het moment aan dat we verder naar boven moeten. “Ik blijf hier”, zegt Pieter en legt demonstratief zijn camera naast zich neer. Dat betekent dat ik alleen verder mee moet naar boven.

Hoogtevrees

Natuurlijk hadden we graag willen laten zien hoe de toren van de Geertruidskerk in Geertruidenberg er van binnen uit ziet. Maar dat moeten we je helaas verschuldigd blijven. Want dat ik de héle toren heb beklommen is alleen maar te danken aan Ad, die met de ene hand de camera overneemt en me met zijn andere hand geduldig naar boven hijst, terwijl het zweet me uit de handen en de oksels gutst. Onze hoogtevrees is de reden dat je niets ziet van de beklimming van de toren, want filmen is het allerlaatste waar je op zo’n moment aan denkt. 

Pieter: torens en ikzelf zijn altijd al een slechte combinatie geweest. En dit keer gun ik het mezelf te zeggen: “tot hier en niet verder”. Hoe verder naar boven, hoe smaller het wordt. En het uitzicht vanaf de eerste trans vind ik al mooi genoeg. 

Gelukkig hebben we een heleboel avonturen wél kunnen laten zien. 

Met de boot naar het werk

Ons vaarjaar lijkt goed te beginnen, want het is nog maar 2023 als we een opvallend aanbod krijgen. Twee weken later volgt nóg een ‘opdracht’. We weten niet wat ons overkomt! Dat het een bijzonder jaar wordt is dan al wel zeker: we gaan én naar het hoofdeinde én naar het voeteneind van Nederland en zo’n beetje alles er tussenin!

Maar zover is het nog niet. Tijdens onze eerste vaartocht blijven we ‘gewoon’ in Friesland. Want als ik begin april een congres heb in Leeuwarden, krijg ik de kans om toch één keer in m’n leven met de boot naar mijn werk te gaan! We nemen een vrije dag en varen vanuit Sloten naar de Friese hoofdstad, waar we aanleggen in de Prinsentuin. Nette kleren mee, op tijd op en lopend in vijf minuutjes naar zalencentrum de Neushoorn. Terwijl Pieter vanaf de Canicula online aan de slag gaat, geniet ik van een inspirerende dag met collega’s uit heel Nederland.

Harlinger Havendag

De volgende dag besluiten we naar Harlingen te varen. Voor een gewoon weekeind is de havenstad vanuit onze thuishaven Sloten voor een comfortabele vaartocht nét wat te ver weg, maar omdat we al in Leeuwarden zijn is het prima te doen. En, verrassing, op zaterdag is het Havendag in Harlingen, dus die pakken we mooi even mee! Heel leuk: we komen mensen tegen die ons herkennen van YouTube. Ze vertellen ons hoe onze video’s hen hebben geïnspireerd om zelf een St. Tropez te kopen, en het mooiste is: ze zijn er ontzettend blij mee. Op de terugweg varen we ter hoogte van Franeker stuurboord uit via de Arumer Feart en de Witmarsumer Feart naar Bolsward. En zo hebben we in vijf dagen vijf – Sloten – Sneek – Leeuwarden – Harlingen – Bolsward – van de Friese Elfsteden te pakken. Als dat geen goed begin is van het nieuwe vaarjaar, dan weten we het ook niet meer.

Lees ook: Aanleggen in Harlingen

In deze video kun je onze vaartocht van Harlingen naar Bolsward bekijken

Warm weerzien in Dalfsen

Tijdens onze volgende tocht eind mei hebben we eerst een paar dagen vakantie, waarin we via Hasselt en Dalfsen naar Ommen varen voor een shotje Overijsselse Vecht. Heerlijk varen en fietsen en een warm weerzien met de leuke havenmeesters van Dalfsen! Het Pinksterweekeind brengen we altijd door met ons gezin. Daarom varen we op vrijdag terug naar Zwartsluis en maken met de jongens en hun aanhang een een prachtige tocht door Noord-Overijssel, via Blokzijl en Vollenhove naar Kampen. We hebben voor onze passagiers onderweg B&B’s geboekt en gaan ’s avonds lekker uit eten. Maar daar gaat wél wat aan vooraf…

Lees ook: Rondje Zwartsluis-Blokzijl-Vollenhove-Zwartsluis

Bijna flauwvallen in Zwartsluis

Wat je niet zag in deze video: Pieter krijgt op de terugweg van het voor ons ‘verboden’ stukje Overijsselse Vecht tussen Junne en Ommen vreselijke rugpijn. We kopen de hele drogist leeg, want we moeten naar Zwartsluis, waar de jongens immers op ons wachten. Maar alsof de duvel ermee speelt, het is net alsof zijn rugpijn besmettelijk is. ’s Ochtends voel ik ook al een zeurend pijntje, maar het is met een pilletje onder controle te houden. Totdat we in Zwartsluis aanmeren. Op het moment dat ik de lijn pak om aan te leggen, schiet het me zó verschrikkelijk in de rug dat ik de kant op strompel en languit op de stoep ga liggen om te voorkomen dat ik flauwval. Ik kan nog nét de achterlijn vast blijven houden.

Gelukkig zitten naast ons op de kade twee Engelse fietstoeristen te pauzeren aan een picknicktafel. Ze schieten haastig overeind en helpen Pieter met aanleggen. Pieter’s rug functioneert al vrij snel weer normaal, maar mij schiet het er ook de dagen erna nog een paar keer doorheen. Voordeel is dat we nu de jongens mee hebben, die ons door de Spooldersluis naar de IJssel helpen. Het is de eerste keer dat ze in een sluis ‘in charge’ zijn, terwijl ik languit liggend op de bank hulpeloos toekijk.

Pieter: Ik voelde me nogal overvallen. Marieke bijna buiten bewustzijn, de boot dreigde weg te waaien. Wat moest ik doen? 112 bellen of proberen de boot te redden? Gelukkig bleek al snel dat er geen levensbedreigende situatie was. Bellen hoefde dus niet. De boot kon ik net bij de kant houden. En met hulp van de Engelsen, die echt geen idee hadden wat handig was om te doen in deze situatie, lukte het toch om vast te leggen.

TV-serie Over het Noordhollands Kanaal

Nadat we met de jongens Vollenhove en Kampen hebben bekeken, varen we naar Harderwijk, waar de kids van boord gaan en wij verder varen naar Amsterdam, het startpunt van ons volgende avontuur: over het Noordhollands Kanaal naar Den Helder. Dat kanaal is niet ons favoriete vaarwater, zoals jullie inmiddels ongetwijfeld weten. Maar we laten de kans niet lopen om mee te werken aan een tv-serie van RTV Noord-Holland om de tweehonderdste verjaardag van dit historische water te vieren. De video’s – van onszelf en van de regionale omroep – heb je vást al gezien. Maar wat je niet ziet in de serie lees je onder de video…

Lees ook: Vijf redenen om toch over het Noordhollands Kanaal te varen

In deze video kun je deel 1 van onze tocht naar Den Helder bekijken

Van zoet naar zout gaat fout

Onze bestemming in Den Helder is de oude marinewerf met daarin jachthaven Willemsoord. Om daar te komen, moet je vanaf het Noordhollands Kanaal door twee sluizen, de Koopvaardersschutsluis en de Zeedoksluis. Het kanaal is zoet water, het Nieuwe Diep erachter zout en vervolgens gaan we in de Zeedoksluis weer van zout naar min of meer zoet. Omdat de twee ‘soorten’ water elkaar verdringen, is het verstandig – wordt ons tenminste verteld – om bij van zoet naar zout eerst achter te beleggen. Omdat we dit toch altijd al doen levert het geen enkel probleem op. In de Zeedoksluis gaat het wat minder makkelijk. Ik beleg eerst vóór, maar de kont van de Canicula drijft meteen naar het midden van de sluis. Ook een nieuwe poging levert niks op.

Normaal zouden we hier om lachen, maar als je uitgebreid wordt gefilmd is het allemaal wat minder leuk. Sterker nog, we schamen ons dood. Anyway, na nog wat gepruts hebben we de lijnen voor én achter in de hand. Rest ons nog een smeekbede richting de eindredacteur van RTV NH om dit stukje video alsjeblieft alsjeblieft niet mee te nemen in de serie. Voor jullie, onthou: van zout naar zoet gaat goed, van zoet naar zout gaat fout. Hier kun je er meer over lezen.

   

Beetje boel dom

Dit was nog maar de ‘werkvakantie’, waarbij het filmwerk grotendeels gedaan wordt door cameraman Arnold van RTV NH. In onze ‘echte’ vakantie gaan we aan de slag met de tweede klus van het jaar: we gaan een film maken over de Zuiderwaterlinie. Dat is een aaneenschakeling van forten en vestingsteden van Bergen op Zoom tot aan Grave, die omringd worden door land dat bij een vijandelijke aanval onder water gezet kan worden.

We varen daarom vanuit Sloten over de Randmeren naar Muiden, waar we via de Utrechtse Vecht zuidwaarts willen. Maar het zit ons niet mee, want de brug over de Grote Zeesluis is defect, waardoor we voor de derde keer dit jaar moeten omvaren over het Amsterdam-Rijnkanaal. We zijn dan al lang onderweg, hebben er tabak van en zijn moe. Als we ons samen over de waterkaart buigen om te bekijken waar we gaan aanleggen, zien we niet dat ons een breed, diepliggend binnenvaartschip tegemoet vaart. Zo-eentje waarvan normaliter alle alarmbellen bij ons gaan rinkelen. Heel onhandig dat we nét op dat moment de piepers op het vuur hebben staan. Heb je dat filmpje al gezien? Beetje boel dom was het wel…

Wat je niet zag: toko door de neus geboord

We hebben de eerste dagen van onze reis zorgvuldig gepland om zo snel mogelijk in Brabant te komen. Maar al op dag 1 gaat het mis. We willen Kampen halen, om op dag 2 bijtijds in Harderwijk te zijn om voor sluitingstijd nog even eten te kunnen halen bij de toko. Helaas, in Marknesse staat de sluis op dubbel rood. We zien monteurs in oranje vesten, die druk bezig zijn een defect te verhelpen. Al met al moeten we zo lang op de reparatie van de sluis wachten dat we ons doel van de dag niet meer halen. Daardoor komen we de volgende dag nét een kwartiertje te laat aan in Harderwijk. Jammer dan. Hoort erbij. We zijn uiteraard al lang blij dat de sluis gerepareerd kan worden. Anders hadden we terug naar Lemmer gemoeten, dat hele eind door de polder. Maar we blijven wel de rest van de reis van de toko dromen…

   

Torenwachter in middeleeuws kostuum

Afgezien van de omstuimige reis naar Bergen op Zoom verloopt onze vaartocht langs de Zuiderwaterlinie gesmeerd. We kunnen vanwege de beschikbare tijd helaas niet alle vestingsteden aandoen. Zo blijven bijvoorbeeld Klundert, Breda, ’s Hertogenbosch en Ravenstein jammer genoeg buiten beeld. Daarvoor gaan we vást nog een keertje terug. Maar in Bergen op Zoom, Tholen, Ooltgensplaat, Willemstad, Geertruidenberg, Heusden en Grave hebben we wél aangelegd.

We vinden het heel verrassend, al die plekken die we anders waarschijnlijk nooit hadden bekeken. Superleuk ook, de torenwachter van de Geertruidskerk die zich speciaal voor ons in middeleeuws kostuum heeft gestoken! De film die we voor de organisatie van de Zuiderwaterlinie hebben gemaakt, kun je hier bekijken. Natuurlijk hebben we de beelden ook gebruikt voor onze eigen vaarvlogs. Daarvan zijn inmiddels twee video’s klaar, de rest zie je stukje bij beetje op ons YouTube-kanaal voorbij komen.

Fort Prins Frederik

Wat je niet ziet in deze video: Voor de filmpjes lees ik zo’n beetje alles wat los en vast zit over de streek waar we doorheen varen. Natuurlijk vertel ik niet alles wat ik tegenkom, want het moeten geen geschiedenislesjes worden. Bovendien vinden we ook dat het wat luchtig moet blijven allemaal, want er is al ellende genoeg op de wereld.

Maar in de documentatie over Fort Prins Frederik op Ooltgensplaat ontdek ik iets dat ik toch interessant genoeg vind om hier te vermelden: De beruchte NSB-er Meinoud Rost van Tonningen zit er gevangen, vlak voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog, samen met nog twintig andere Nederlanders die als staatsgevaarlijk worden beschouwd. Uiteraard helpt dat allemaal niks, want Rost van Tonningen wordt na zijn bevrijding door de Duitsers, president van de Nederlandse Bank en berokkent in die functie de Nederlandse economie veel schade, onder meer door het flink laten draaien van de geldpers. Weten we dat ook maar weer…

Onze vaarplannen volgend jaar

En wat we volgend jaar gaan doen? Dit is het plan: we blijven in onze achtertuin en gaan via Meppel en Hoogeveen naar de vestingstad Coevorden. Daarna via Nieuw-Amsterdam en Klazienaveen over de Veenvaart richting Groningen. Pieter heeft trouwens niet het Damsterdiep op de kaart ingetekend, maar als we tijd genoeg hebben gaan we zeker ook naar Appingedam. En als we al die kanalen hebben gehad, verheugen we ons op het Reitdiep en het Lauwersmeer, waarna we terug naar Sloten varen. Overigens hoop ik natuurlijk stiekem op een tochtje over de Waddenzee, maar dat zien we tegen die tijd wel. Ennuh de plannen kunnen natuurlijk altijd veranderen als er weer een bijzonder aanbod voorbij komt…

Op naar 2025

Rest ons nog jullie een geweldig nieuw vaarjaar te wensen! Nog maar een paar maanden totdat de Canicula in het water plonst. Zijn jullie ook alweer zo onrustig? 

Pieter en Marieke, Assen december 2024

Lees ook: Van Rotterdamse puinhopen tot polderkracht

Bronnen:

• Stichting Kennispunt mei 1940: De 21 gedetineerden
• Wikipedia: Meinoud Rost van Tonningen